Լուր առանք, որ սահմանի վրա էլի պրովոկացիա ա եղել. հաճախ էր լինում, արդեն սովորել էինք։ Մյուս օրն իմացանք, որ լուրջ պրովոկացիա էր։

Եթե առավոտը ժամը վեցի կողմերը բաց պատուհանից լսում ես կանգառին մոտեցող առաջին ավտոբուսի ձայնը, նշանակում ա՝ գիշերը չես մեռել։ Առավոտ շուտ ուղեղը մաքուր ա, եթե, իհարկե, գիշերը քնել ես։ Դու քեզնից մի քիչ շուտ ես արթնանում՝ արթնացել ես, բայց երեկվա դու-ն դեռ չի արթնացել՝ իր հոգսերով, վախերով, վշտերով, ու թվում ա, թե նոր ես ծնվել։

Մտել եմ «Երևան Սիթի», առևտուր եմ արել, մոտեցել եմ, որ վճարեմ, աշխատողը հարցնում ա՝ Դուք հավատարիմ ե՞ք։ Ինձ թվաց՝ հարցը լավ չլսեցի, ասում եմ՝ ի՞նչ, կրկնում ա՝ Դուք հավատարիմ ե՞ք։

Ասում են՝ հետին թվով խոսելը հեշտ է: Կարծում եմ, այդքան էլ էական չէ՝ հե՞շտ է, թե դժվար, որքան անհրաժեշտ է: Դեռ փոքրուց բնավորություն ունեի, եթե որևէ անախորժ, վատ բան էր լինում, գիշերը չէի քնում, վերլուծում էի...

...որովհետև ծեսն ու ավանդույթը կերել են հավատքը... որովհետև մենք նենց ենք բռնվում կուռքից, ինչպես շարժվող ավտոբուսի մեջ բռնակից են բռնվում... մեր իսկական կրոնը փառավոր անցյալն ա... աշխարհի առաջին քրիստոնյա ազգ լինելը մեր համար ավելի կարևոր ա, քան քրիստոնյա լինելը...

«Մյուռոն»-ը հունարեն բառ է, որ նշանակում է «հոտավետ յուղ» կամ «բույսից հոսող հյութ»:

Մի անգամ Ֆրանցիսկ Ասիզացին ծոմապահության ժամանակ խոնարհաբար հարցնում է իր կրտսեր եղբայրներից մեկին. «Այս ավանակիը ուտել է ուզում, ինչ անեմ սրա հետ»,- այսինքն դրանով իսկ ասում էր, որ իր մարմինն այևս չի դիմանում ծոմապահությանը։

Ջնջել, այսինքն, վերացնել, այսինքն, սրբել հետքերը, այսինքն, չունենալ մի բան, ինչը եղել է, այսինքն, վտանգ զգալ դրա գոյությունից և կամ անկարևորությունից, այսինքն, կարծել, որ դրա չգոյությունն ազատում է նրա համար ունեցած պարտքի զգացումից: Հրճվել այն մտքից, որ ամեն բան կարելի է ջնջել, հետո տխրել միևնույն մտքից, հետո դառնալ անտարբեր, երբ ձեռքիդ համար սովորական պիտի դառնա ոչնչացման շարժումը, հետո նույնացնել ջնջելն ու սրբագրելը և բավականություն ստանալ այդ խորամանկ նմանեցումից:

Ես՝ որպես մոլեռանդ ալարադավան, իհարկե, չեմ գնա Անահիտ դիցուհուն տեսնելու։ Բայց դա չի նշանակում, որ չեմ գնահատում նրան կամ վախենում եմ՝ մոտս վիրուսային հեթանոսաքոր սկսվի։ Չէ, պարզապես ես, հատկապես վերջին ժամանակներս, քիչ եմ տպավորվում արվեստի ստեղծագործության հետ ուղղակի շփումից։ Նկարը տեսնելն էլ ա ինձ բավական, իսկ նկարը մանկուց անգիր գիտեմ։ Համերգներն ու կենդանի ներկայացումներն էլ ինձ չեն գրավում. ավելի մեծ հաճույքով ձայնագրությունն եմ լսում կամ Յութուբով նայում։ Անմիջական շփում միայն սննդամթերքի հետ եմ սիրում, մեկ էլ, իհարկե, կանանց հետ։

Հին ավտոբուսը մանկություն էր տանում։ Հա՛, ճակատին էլ խոշոր տառերով գրված էր՝ ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ։ Քաղաքում վաղուց էդ ավտոբուսներից չկար՝ ներկը տեղ-տեղ թափած, մի քանի տեղ ճմռթված, ժանգը կերած, անճոռնի ճուտիկի նման դանդաղ, դռդռալով շարժվում էր նոր, փայլուն մեքենաների մեջ ու փչացնում քաղաքի տեսքը։